Ocak 13, 2013

açeydin kollarını kapama beni diyeydin ya buuloog!

sevgili buulooog,

şekerim sen benim hayatmda ne çok yer kaplıyormuşsun meğerse, ne seviyormuşum ben seni öyle. sen yokken ben baya baya sıkıldım, "amaaan ya ben her zaman napıyormuşum ki internette. hem bu internet denen şey de pek bişi değilmiş haa. canım buuloog, güzel buuloog, nerdesin buuloooog" moduna girmiştim.

e o zaman ne bok yemeye kapadın beni diye soruyorsun ya şimdi sen bana, ay sen benim ne zaman mantıklı kararlar aldığımı gördün ki. ne diye soruyorsun böyle şeyler.

kendime yersiz otosansür uygulamaya başladığımı fark ettiğim için kaldırmıştım, ay onu da beceremiyordum da neyse. bi de kızgınlıktan. ama siktir ettim. koştum kollarına geri geldim. sen olmasan ben bu çoook ulvi düşüncelerimi nereye yazicam, di mi ama? (kendime istediğim gibi bi kara kaplı da bulamadım, evet.)

hem sözlük de beni yine yazarlıktan attı biliyor musun? pmsiyle başbaşa kalmak isteyen kız harbiden de pmsiyle başbaşa kaldı. çoğğkk yalnızım be buuloog. (tatlım, sen bu kısmı üzerine alınma. möcük.)

ay ayrıca ben seviyorum okunmayı ya.
okuyun okuyun. okumak candır.
bi de şimdi adwords olayına girdim ki, site trafiği şart! daha çok okuyun.