tamam, bugüne kadar saçma sapan şeylere çok daha saçma sapan tepkiler verdim. tamam, çok da normal normlarda bir insan değilim. tamam, bazen ben bile kendimi kestiremiyorum. tamam, arada salağın önde gideni oluyorum.
ama daha önce hiç bu kadar salak olmamıştım. kendi yaptığım şeye bu kadar şaşırmamıştım.
çarşamba akşamı cannım okulumun cannım radyosunun asmalımescit'te sokak partisi vardı. gidelim dedik hep beraber. gittik. her zamanki gibi olağanüstü(!) bir partiydi. bünyelerimiz 10 dakika falan dayanabildi. artık 22 yaşın ağırlığını taşıyan vücutlarımızı fazla yormama kararı alıp parti ortamını ergenlere bırakıp istiklal'e döndük.
işte bu sabah düşündüğümde beni hala şaşırtan olayın yaşandığı yerdeydik artık, istiklal'de.
5 arkadaş yürürken aramızdaki tek sarışınımızdan "AAAAAA MEHMET ÖZKAN'IN KARDEŞİİİİİ" diye bir çığlık yükseldi. diğer 3 arkadaş aval aval bakarken, kendisi esmerimsi ama ruhu sarışın olan benden de can havliyle "MEHMET ÖZKAN KİM? ÜNLÜ MÜ?" diye başka bir çığlık yükseldi.
sevgili mehmet özkanın adını bile bilmediğimiz sevgili kardeşi şaşkın ve "manyak lan bunlar" bakışlarıyla uzaklaşırken bizden, biz de kendi problemlerimizle başbaşa kaldık. ben bir an kendi içime döndüm, mehmet özkan kim yaa diye sorduktan sonra kızım ünlü olsa napıcaksın, kendisi bile değil kardeşi gördüğünüz, ayıp be utan kendinden dedim kendime. bu ajda yerine semiramis'e sarılmak gibi bir şey ki, o iki kardeş de ünlü.
sonra mehmet özkan'ın bizim bölümden bir çocuk olduğunu, kardeşinin de bizim okulda okuduğunu, bizim sarışının da çocukla birkaç kere tanıştığını ama adını hep unuttuğunu öğrendik. istiklalde görünce de bir şaşırmış kendisi, tabii haklı aslında istiklal bize rezerveydi o gece, küçük kardeşlerin ne işi vardı ki. allahallah yani.
çok da içmemiştik aslında biz o gece ama o çikolatalı sufleyi yemeyecektim ben. hep ondan oldu. gerçekten.
p.s. biliyorum böyle yazınca pek de komik olmadı, ama aslında biz çok komiktik o gece. ayy ne var beğenmediyseniz okumazsınız bir daha olur biter. gelmeyin üstüme.
