Aklım almıyor, mantığım kabullenemiyor.
Kalbimse gerçekten acıyor.
Acaba diyorum,
Ben de onlardan biri olsaydım böyle mi olacaktı hayatım?
Kuzenim Şanlıurfa'da öğretmenlik yapıyor.
Bir Türkçe öğretmeni olarak ilk görevi çocuklara Türkçe'yi öğretmek.
Yazmayı ya da okumayı değil, konuşmayı.
Yaşadıkları, gördükleri o kadar farklı ki bizim hayatımızdan.
Başlık parası eski Kemal Sunal filmlerinde kalmamış meğerse.
İlk oturduğu evin sahibi her sene bir kızını evlendiriyor, sonra da evin üzerine bir ev daha yapıyormuş.
Hatta adama kendi kızları yetmemiş olacak ki, Aysun'u da evlendirmeyi teklif etmiş;
"Senin boyun uzun, o yeter. En az 20bin edersin sen"
Okuldaki öğrencilerinin çoğunun ablası, abisi ya dağdaymış, ya da hapishanede.
Onlara "Büyüyünce ne olmak istiyorsun?" diye sorunca aldığı cevap hep aynıymış:
"Dağa çıkıcam ben örtmenim"
Yapılan konuşmalar, ikna çalışmaları, doğruyu yanlışı gösterme çabası..
Ama cevap aynı:
"Olmaz örtmenim, dağa çıkıcam ben. Benim abim de dağda zaten. Davamız var bizim."
Her sene bütün evleri kapı kapı gezip, anne babaları çocuklarını okula göndersinler diye ikna etmeye çalışıyorlarmış mesela.
Kadınların pek söz hakkı yok.
Yıllar önce Demet Akbağ bir reklam filminde söylemişti ya,
"Ben bilmem, beyim bilir" diye; aynen öyleymiş işte.
Babaların gözünü para bürümüş,
"Ben gönderdiydim hoca çocuğumu, devlet para vericem dediydi, ama vermedi. versin parayı önce, sonra al götür çocuğu" diyeni mi ararsınız,
"Okuyup da napıcak, sonunda zaten dağa çıkıcak" diyeni mi.
Okulda aşı yapmak pek imkan dahilinde değilmiş.
Hemşireler kapıdan içeri, çocuklar pencereden dışarı...
Nedeni mi?
Basit!!
Çocuklar eğer aşı olurlarsa kısır olacaklarına inandırılmışlar.
Aşı yaptırırlarsa çocukları olamayacak, böylece onların soyu tükenecek.
Devletin planıymış bunlar hep.
İnanmaktan vazgeçmedikleri buymuş.
Babası Porsche marka jipe binerken çocuğunun okula çorapsız yırtık ayakkabıyla geldiği,
En basit tetanoz aşısının bile yapılamadığı,
Çocuğunu okutmak için devletten rüşvet isteyen anne babaların yaşadığı bir yer burası..
Kanımı donduran gerçeklerden,
Beni yarından korkutan gerçeklerden,
Her gün bir yenisinin su yüzüne çıktığı bir yer burası..
Kuzenim Şanlıurfa'da öğretmenlik yapıyor.
Bir Türkçe öğretmeni olarak ilk görevi çocuklara Türkçe'yi öğretmek.
Yazmayı ya da okumayı değil, konuşmayı.
Yaşadıkları, gördükleri o kadar farklı ki bizim hayatımızdan.
Başlık parası eski Kemal Sunal filmlerinde kalmamış meğerse.
İlk oturduğu evin sahibi her sene bir kızını evlendiriyor, sonra da evin üzerine bir ev daha yapıyormuş.
Hatta adama kendi kızları yetmemiş olacak ki, Aysun'u da evlendirmeyi teklif etmiş;
"Senin boyun uzun, o yeter. En az 20bin edersin sen"
Okuldaki öğrencilerinin çoğunun ablası, abisi ya dağdaymış, ya da hapishanede.
Onlara "Büyüyünce ne olmak istiyorsun?" diye sorunca aldığı cevap hep aynıymış:
"Dağa çıkıcam ben örtmenim"
Yapılan konuşmalar, ikna çalışmaları, doğruyu yanlışı gösterme çabası..
Ama cevap aynı:
"Olmaz örtmenim, dağa çıkıcam ben. Benim abim de dağda zaten. Davamız var bizim."
Her sene bütün evleri kapı kapı gezip, anne babaları çocuklarını okula göndersinler diye ikna etmeye çalışıyorlarmış mesela.
Kadınların pek söz hakkı yok.
Yıllar önce Demet Akbağ bir reklam filminde söylemişti ya,
"Ben bilmem, beyim bilir" diye; aynen öyleymiş işte.
Babaların gözünü para bürümüş,
"Ben gönderdiydim hoca çocuğumu, devlet para vericem dediydi, ama vermedi. versin parayı önce, sonra al götür çocuğu" diyeni mi ararsınız,
"Okuyup da napıcak, sonunda zaten dağa çıkıcak" diyeni mi.
Okulda aşı yapmak pek imkan dahilinde değilmiş.
Hemşireler kapıdan içeri, çocuklar pencereden dışarı...
Nedeni mi?
Basit!!
Çocuklar eğer aşı olurlarsa kısır olacaklarına inandırılmışlar.
Aşı yaptırırlarsa çocukları olamayacak, böylece onların soyu tükenecek.
Devletin planıymış bunlar hep.
İnanmaktan vazgeçmedikleri buymuş.
Babası Porsche marka jipe binerken çocuğunun okula çorapsız yırtık ayakkabıyla geldiği,
En basit tetanoz aşısının bile yapılamadığı,
Çocuğunu okutmak için devletten rüşvet isteyen anne babaların yaşadığı bir yer burası..
Kanımı donduran gerçeklerden,
Beni yarından korkutan gerçeklerden,
Her gün bir yenisinin su yüzüne çıktığı bir yer burası..
