benim cannııımm annem "süürpriiiizz! ben geldim!"şeklinde evime teşrif edince, sanki yıllardır birbirimizi görmüyormuşuzca hasret giderdik, halbuki henüz 1 ay bile olmadı ben adana'dan döneli.
bütün gün kolkola bebek'te turlamamız, alışveriş yapmamız, beraber yemek yememiz, koltukta dibdibe oturuşumuz yetmemiş olacakki bize, gece de koyun koyuna yatmaya karar verdik, evdeki o kadar yatacak yere rağmen.

neyse efenim, baktık saat gece yarısını geçti, biz de koltukta mayışmayı bırakıp yatağa geçtik. ben bir tarafta yatıyorum annem diğer tarafta. yorganın arası açılıyor, soğuk hava geliyor. uyuyamıyorum. olmuyor! anneme yaklaşıyorum, bu sefer de çok haşır neşir oluyoruz, ben yine uyuyamıyorum. olmuyor! kolumu atıyorum annemin koluna çarpıyor, bacağımı atıyorum annemin bacağına çarpıyor. bir türlü rahat edip uyuyamıyorum. olmuyor! kombi kışın en soğuk gününde çalıştırdığımız derecede. evin içi hamam gibi. ama ben yorganımla istediğim yakınlığı kuramadığım için, ona yorgandan çok uyku tulumuymuş gibi davranamadığım için üşüyorum. uyuyamıyorum. olmuyor! çaprazlamasına cenin pozisyonunda yatmaya alışık olduğum yatağımda düz yatmaya çalışıyorum. uyuyamıyorum. olmuyor!
kısacası, uykusuz geçen bir gece.
ve uykusuz geçen bu gecenin ardından, yatağımla ve yorganımla arama kimseyi sokmak istemediğimi anlamış olmam.
ister annem olsun ister sevgilim, alsın yorganını gitsin salondaki koltukta uyusun mışıl mışıl. o rahat ben rahat.
ohh mis!