Bazıları hayatıma değer katar...

Benim hayatımda fazlasıyla değerli insanlar vardır. Neden bilmiyorum, ben onları haddinden fazla severim. Hani "öl dese ölürüm" derler ya, o derece severim. Pamuklara sarıp sarmalamak isterim. Hep yanımda olsunlar hiç gitmesinler isterim. Bütün şımarıklıklarımı yaparım onlara. En güzel yüzümü onlar görür hep. En kıymetlimdirler, en canımdırlar, en canımın içidirler.

Ben bu gece onlardan biriyleydim. Prag'dan uçtu geldi, yanıma kondu. Özlemişim, çok çok çoook! 3 ay önce giderken sarılıp "bir süre için beni son kez 3 boyutlu görüyorsun iyi sarıl" demişti. O zaman da kocaman sarılmıştım, bu akşam da kocaman sarıldım.

Konuştu dinledim, konuştum dinledi. Sonra ben gene konuştum o gene dinledi. Hep böyle oluyor zaten ben konuşuyorum o dinliyor, yavrum arada birkaç cümle kuruyor ben fırsat verdikçe. Ama seviyor o da beni, biliyorum.

Ben bu gece gerçekten çok mutluydum. Daha da mutlu olamazdım. Al bak bu da katmerli mutluluğun ispatı: