gri bir sabaha uyandım bugün..
açık pencereden uçuşan perdenin yüzümü okşamasıyla uyandım..
hafifçe gözlerimi aralayıp baktım dışarıya;
işte en sevdiğim istanbul...
her gününü ayrı bir seviyorum ben istanbul'un.
gündüzünü seviyorum, gecesini bir başka..
karmaşasını, kaosunu, kalabalığını...
onunla yorulmayı seviyorum, onda yorulmayı, onun için yorulmayı...
onunlayken yaşamayı bile ayrı bir seviyorum ben..
beni, kendisine ilk görüşte aşık eden bu şehir, eylül'ü en sevdiğim haliyle karşılatıyor şimdi bana..
pencerenin kenarında oturuyorum, elimde dumanı tüten bir fincan kahve, ve yağmur damlaları vuruyor yüzüme...
