perdeler sonuna kadar açılmış. pencerenin önünde mumlar. evde o mumlardan yayılan hafif koku ve loş ışık. fonda leventle sertabın sesi.
elimde bir fincan kahve pencereden manzaraya bakıyorum. yanıp sönen ışıklar, gökdelenlerin bulutların arasında kayboluşu, gelip geçen arabalar...
garip bir sessizlik var, derin bir sükunet... içten gelen bir huzur...
mutluyum...
gülümsüyorum...
kendimi şarkıya bırakıyorum. kayıtsız razı oluşları düşünüyorum. sıradan izler bırakan en tutkulu aşkları düşünüyorum. yalanları, yasakları, hesabımıza yazılan günahları düşünüyorum. bitmeyen son pişmanlıkları, içimizde birer birer solan gülleri düşünüyorum.
aldırmıyorum, içimden bu şarkıyı söylüyorum...
ve hala gülümsüyorum...
