öylesine bir mutluluk ki bu..
öylesine içten gelen bir gülümseme hissi..
öylesine delice bir sevindirik olma durumu..
artık umutlar tükenmeye başlamışken içimde kurumaya yüz tutan çiçeklere su serpendir o, hayat verendir o...
gözlerimin içindeki parıltının yegane sebebidir o...
bir bakış, bir dokunuş, küçük bir öpücük, binlerce farklı sesin arasından duyulan sıcacık bir merhaba...onun ağzından dökülen benim kalbime dokunan...
uykularımı kaçıran, mideme ağrılar saplayan, karnımın içinde kelebekler uçuran, gecenin bu saatinde beni bunları yazmaktan alıkoyamayandır o...
adını tekrarlamaktan bıkmadığımdır...gün içinde hatırlayıp hatırlayıp mutlu olduğumdur...
o, bu yazıda adı geçmesi gerekendir, 'ama daha zamanı var' dedirtendir...
