bugün 2 yıl oldu...
ben aynı yerdeyim. evimde, mavi koltuğumda... pencereden dışarıya bakıyorum, gelip geçen arabaları seyrediyorum...
hayat akıp gidiyor, arabalar gibi.. bazen yavaş bazen hızlı...
pencereme yağmur damlaları vuruyor... sessizliğime ses katmaya çalışıyor... ama nafile...
öylesine koyu bir sessizlik, öylesine içten gelen bir susma isteği ki bu...
öylesine nasır tutmuş bir yürek ki bu...
öylesine derin bir sancı ki bu...
gitmiyor, hep benimle kalıyor... an geliyor beni benden iyi tanıyor... ben geceyle gündüzü bile fark edemezken o günler katetmiş oluyor...
ve bir bakıyorum, 'bugün 2 yıl oldu' diyor...
