bana kalbin kadar temiz bu sayfayı ayırdığın için teşekkür ederim.
sepet sepet yumurta, sakın beni unutma.
ama olmuyor anacım. ne böyle salak şeyler yazmak benim içime siniyor, ne de arkadaşlarım bu yazıları istiyor. artık en başta söylüyoruz nasıl yazılar istediğimizi. öyle de bir yüzsüzüz yani.
bir türlü oturup yazamıyorum, çok zor ya falan diye şikayet edicek olunca da "ooo sen de yazamıyorsan, biz napalım" diyorlar. anasını satayım bi blogumuz var diye ne bu şiddet bu celal. gören de edebiyat parçalıyorum sanacak. aklıma eseni yazdığım uyduruk bir yer. benim için word dosyasının bir level üstü. ayrıca epi topu 20 tanecik okurum var. onlar da okuyor mu pek emin değilim ya neyse.
öyle işte efenim, bir garip sıkıntı içerisindeyim. düşünüyorum düşünüyorum bi halt bulamıyorum yazacak. kesin son güne kalacak bu da. bir can havliyle oturup yazıcam hepsini. zaten yıllık komitesindeki arkadaşımdan da aldım tüyoyu, ertelenir bu deadline daha.
anlayacağınız öğrencilik hali bu işe de hakim. yumurta kapıyı çalmadan olmuyor bu işler. rahatım azıcık, napayım. zaten ekşiden de uçurmuşlar beni, sinirliyim. aklıma geldikçe uyuz oluyorum. bak yine geldi yine oldum. öööfff...
neyse bari gideyim de bir bölüm daha kanıt izleyeyim, denizciğimi göreyim. sinirlerim yatışsın. canım benim yaa. (sevindirik smiley hayal ediverin burda.)
