zordur 'biz' olmak; 'biz' olmayı becerebilmek.
sen ve ben; iki ayrı beden; iki ayrı ruh; iki ayrı düşünce...
birarada olmak için verilen çabalar, bazen kendin olmaktan ödün vermeler, iki farklıyı ortak bir aynıda birleştirme...
harcanan bu efor yorar iki tarafı da, yıpratır.
sonunda vazgeçer biri, biter 'biz' dedikleri.
diğerinin canı acır, içi yanar. soruları vardır cevap almak istediği, aradığı nedenler vardır. bir daha deneme isteği vardır, son bir şans der.
ama bittiyse biri için, bitmiştir!!
hiç bir çaba kurtarmaz. kurulan cümleler, verilen sözler, bulunulan vaatler değiştirmez nihai kararı. ne yapılırsa yapılsın 'sen ve ben' değildir artık 'sen' 'ben' olunmuştur.
bitmiştir, çünkü sevgi yoktur artık. aşk değildir hissedilen. garip bir bağ vardır arada, ama sen'le ben'i 'biz' yapmaya yetmeyen bir bağ.
bittiyse eğer bitmiştir. zorlamanın manası yoktur, zorlamak nefrete çevirir duyguları; iyi kalmaz arada; hatırlanan bütün tatlı anıların üzerine koyu bir bulut düşer.
'biz' olmak zordur, zor başarılamadıysa eğer doğru 'sen'le doğru 'ben' değildir yan yana gelen. doğrular dışarıdadır, bir yerlerde onlar da doğrularını arıyorlardır belki. birbirimizin yanlışı olmamak adınadır bu yaşananlar belki de, ayrılıktır belki de bu ilişkideki tek doğru.
yanlış 'biz' olduysak da sonuçta doğru kararı verdiysek; birlikte 'biz' olamadıysak da ayrı ayrı 'biz' olma umuduysa içimizdeki...
başarmışızdır 'biz' olmak dışında iyi bir şeyleri...
