"Hayaller ve Hayatlar" Klişesinin Dehlizlerinde Kaybolma Ekseninde Düğün Hazırlıkları

Evleniyorum!

Evet, pek inanılır gibi değil. Benim de pek inanasım gelmiyor zaten. Arada kendimi çimdiklemem gereken anlar yaşıyorum.

Acayip bir süreç bu. Proposal anından itibaren içine başka birisi kaçıyor sanki. Sen artık sen olmuyorsun. Tuhaf.
Bir kere her ne yapıyorsan 50% cpu ile yapıyorsun. Beyninin yarısı düğünle ilgili çalışıyor sadece. Düğün nerde olacak? Konsept belirlendi mi? Balayına nereye gitsek? Davetli listesi hazır mı? Çüş 400 kişilik düğün mü olur! Oha, kişi başı 250 euro+kdv mi dedi o? Davetiyeler nasıl olacak? Tiffany sandalye ile napolyon sandalyenin farkı neymiş? Kokteyl menüsünde ne olacak? Bar catering'i için kim gelecek? Fotoğrafçının günleri uyuyor mu? Organizator bu adam mıymış? Uçak biletleri alındı mı? Otel rezervasyonları tamam mı? Blablabla... Bunlar her gün düşündüklerimin sadece binde biri.

Herkesin bizim düğünümüzle ilgili hayalleri, fikirleri ve mutlaka olması gereken istekleri varmış meğerse, yeni öğrendim. Hepsi bizim evlenmemizi bekliyormuş içten içe. Etrafımdakiler önce kendi isteklerini anlatıyor sonra da "ama önemli olan senin ne istediğin, sen nasıl istersen öyle olsun" diyor. Kendi isteğimi söyleyince de itina ile itiraz ediyorlar. Mesela annem bütün sülalemizin benim gelin olduğumu görmeyi beklediğini zannediyor. Gerçekten, buna canı gönülden inanıyor. Sülalenin yarısını son 10 yılda görmediğime bahse girer, bire bin veririm. İçlerinde benim varlığımı unutanlar vardır yahu - malumunuz bizim sülale azıcık geniş, unutulmak normal yani bizde. Ama tabii ki son derece haklı argümanlarım annemi ikna etmeye yetmiyor ve herkes düğüne davet ediliyor.

"Kır düğünü olsun, açık havada içelim, dans edelim, keyiflenelim" isteğimiz "Adana yazın çok sıcak oluyor" cevabı ile karşılanıyor. Adana'da yapmasak diyoruz siz bilirsiniz tabii diye bir umut ışığı yakıp "aileler olarak düşündük en mantıklısı adana'da büyük bir düğün yapmak" diye sonuca varıyorlar. "zaten kış olacak kır düğünü hiçbir yerde yapılmaz, biz düğünü adana'da yapalım" diye kendilerine bir kez daha hak veriyorlar.

Bozcaada'da bağ bozumuna denk gelsin, 3 günlük bir tatil gibi olsun düğünümüz dedik "çok uzak hem çok zor orada düğün, kimse gelmez" dediler. Bir tane adana'da bir tane istanbul'da olsun dedik çok masraflı oldu. E kır düğünü zaten mevsim sebebi ile mümkün olmadı. bizde bütün yollar adana'ya çıktı. Dolu dizgin, dört nala gidiyoruz. Sonumuz hayrola!

Sadece ailemle ve en yakın arkadaşlarımla 50-60 kişilik provence'te bir bahar akşamında kır düğünü hayal ederken gerçek kış günü 400 kişilik adana'da bir balo salonu düğünü ile evlenmek oluyor. Korkuyorum buloooggg!

sevmek mühim mesele!

"Sevme"nin insan hayatındaki öneminin ne denli büyük olduğunu bir kez daha anladığım zamanlardan geçiyorum.

Sevmenin, sevilmenin sadece yaşadığın hayata değil yarattığın karaktere de etkisi çok derin. 

İyi insan olabilmenin tek yolu sevmek. Başkalarını karşılık beklemeden sevebilmek. Başkaları tarafından karşılık beklemeden sevilmek. En başta da kendini sevmek. Aynada gördüğün silueti, yaşadığın hayatı, bu hayatta bıraktığın izi, sesinin çıkardığı yankıyı.

Kendini sevmeyi başaramazsan, sokak ortasında bas bas bağırıp kavga edebilen çirkin bir kadına dönüşüyorsun. Ekip arkadaşına istifa etmeni bekliyoruz diyebilen terbiyesiz bir adama dönüşüyorsun. "insan" diye adlandırdığımız kavramda sadece meta oluyorsun. Nefes alıp veriyorsun, yaşamıyorsun. 

Ne yazık! O kadar harika bir hayatı kaçırıyorsun ki. 

Umarım bir gün gerçek sevgi ile tanışırsınız.

m.

bence gayet mantıklı!

batsın bu dünya'nın remix'inin çaldığı bir mekanda ayarsızca içip şuursuzca dans edesim var. bu ara hayattan beklentim bu kadar.
bence gayet mantıklı!